Klucz sukcesu

Kolega pobrał klucz

od służbowego pokoju

po czym spokojnie poszedł do domu.

Klucz ma ponoć wciąż przy sobie

Ja otworzyć drzwi nie mogę

Portier ręce załamuje

Co to będzie, co to będzie?

Jak ten klucz się nie odnejdzie?

(rany, z rana taka męka!)

Niech mi pan tu tak nie kwęka

Jakbyś wczoraj pan nie chrapał

Dziś za kluczem byś nie płakał

Szczęściem jest klucz zapasowy

Drzwi otworzyć mi gotowy

Gdy substytut ręką sięgam

Portier staje mi na drodze

(Stróż obudził się w nim nagle

Nagle nabrał wiatru w żagle!)

A jak on się zapodzieje?

Niech się pani tak nie śmieje!

Klucz ten jest zakodowany

Nie tak łatwo dorabiany.

Dam go pani pod warunkiem

Że zadzwonisz dziś do niego -

Pana ZA PO MI NAL SKIE GO

By się stawił tu naprędce

Na kolanach

z kluczem w gębie

Trochę pan rzecz wyolbrzymia

Klucz był zwykły, bez przesady

A telefon nie pomoże

Ten pan często zapomina

nawet jak się sam nazywa

Zatem muszę pana dobić:

KLUCZA NIE DA SIĘ WYDOBYĆ

To już łatwiej w stogu siana

igłę znaleźć, proszę pana.

Igieł nie chcę!!!! tylko nie TO!

Siedzę na nich już od rana

Tyłek mam już jak rzeszoto

Więc mi pomóż, o kochana!

…

A co na to Mistrz Tracenia,

co się gubi w swych kieszeniach?

  

Tak, faktycznie

Nie wypieram się w ogóle

Od konsjerża klucz dostałem

Tak więc w ręku mieć go miałem

Miałem go przez chwilę krótką

I to krótką niesłychanie

Lecz co dalej?

ZAPOMNIAŁEM

::

Oto jaką mamy chryję

Portier do księżyca wyje.