Biuro rzeczy zapomnianych

- Dzień dobry, czy ja mogę zostawić u pani liść? Listek właściwie… no może małą liści kiść?

Niechże pani będzie taka kochana i przetrzyma ją do rana. Jutro, o świcie!, ktoś się zjawi i tejże kiści pani pozbawi. Więc jakże będzie? o pani złota! – pyta osiołek z oczami kota.

I gnie się, i kręci, i miauczy straszliwie

kopytkiem skrzypiąc, wnętrzności me wije

w gniazdko tak ciasne i pełne boleści,

że to się w pale po prostu nie mieści

więc, koniec końców, ulegam - słaba

I koniec końców przyjmuję tę kiść

lecz kiść się do kiści stale dokłada

że czasem aż trudno spod kiści mi wyjść

gdzieś ktoś tam pewnie w liściach debet ma

a u mnie hossa niestety wciąż trwa:))))

grzeczność uczynność usłużność - stale powracają na listę moich służbowych grzechów głównych.