Święta, święta, a po…

Jest i zielono, i świergocąco, i cieplutko. Kraj opanowała wiosna.  Zwrot na meteorologicznym froncie  nastąpił tak nagle i jest tak pełny, że niektórzy już nawet nie pamiętają, że jeszcze tydzień temu warunki dyktowały nam przymrozki.

Lecz zapewne niejeden upadku zimy żałuje i gorzko za nią po kątach płacze;

Niejeden patrząc na panoszącą się wokół wiosnę dostaje drgawek i mina mu kwaśnieje

i zżera go tęsknota za chłodem

i marzy, by raz jeszcze ucałować lodowatą zimy dłoń,

i wpaść w jej ramiona  białe…

dla tych wszystkich biedaków, którym wiosna serce złamała

mam dobre wieści:

Zapraszam Was do mojego biura,

w którym do woli można kosztować rozkoszy, o których (o ironio!) tak ciepło myślicie.

Bezczelnie wykorzystawszy mą świąteczną nieobecność, wyparte z dworu wszystko zimno tu właśnie się zagnieździło i teraz, jak co roku, mści się na mnie za swą przegraną.  

Ogrzewanie wyłączone,  słońce zawsze nieobecne, a mur tęgi - idealna dlań kryjówka.

Teraz wypędzić je stąd może już tylko pełnia lata.

Siedząc przy nieodżałowanej nieboszczce

instalacji grzewczej

czekam tej chwili z utęsknieniem.