Kryzys

To dość przygnębiające, że, miast trwonić majątek w wirze rozpustnego życia, ostatnie chwile tego świata spędzam w pracy. Jednakowoż gdy zerkniemy głębiej i przeanalizujemy rzecz szczegółowo - to żal znacznie straci na sile, gdyż UMÓWMY SIĘ: mój dorobek i tak zbyt dużego rozpasania nie gwarantuje. A na pół gwizdka to doprawdy szkoda ostatnich mych oddechów.

Więc siedzę sobie za biurkiem i wspominam trudy, jakie ostatnio napotykam, by do niego dojść.

Po prawdzie śnieg poszedł precz, a PKP już mnie nie hamuje

JEDNAKOWOŻ drogę mą służbową Pani Portierka zastępuje,

I od tygodnia wytrwale wita mnie słowami: i jak tam przygotowania do świąt?

A ja, równie uparcie, od tygodnia się jeżę i rozszerzam asortyment odzywek:

- święta? jakie święta?

- liczę, że jednak będzie koniec świata

- ja się nie przygotowuję.

- w tym roku nie obchodzę.

.

.

.

Ale Pani w ogóle się nie zraża. I jak tam przygotowania do świąt?

A ja chcę tylko zabrać klucz do pokoju, a nie w służbowych podwojach przystępować do spowiedzi. I jak tam przygotowania do świąt?

Jeszcze tylko jutro. I jak tam przygotowania do świąt?

Może jutro będzie Pan Portier.

Tak bardzo tęsknię za zwykłym codziennym prostym

Dzień Dobry.

Podczas gdy, wg obiegowych opinii, na święta człowiek staje się życzliwy i światu przychylny - ja zmieniam się w bazyliszka.

czy w wigilię przemówię ludzkim głosem?

Stay tuned

:)