The World Is Not Enough

W mijającym tygodniu podczas porannej pobudki towarzyszyła mi radiowa audycja Przewodnik nowoczesnego rolnika. I po prawdzie, tak przyznaję, podczas tych wykładów myłam się, ubierałam, jadłam i się czesałam… ale żeby dopiero po trzech dniach zauważyć, że to wciąż leci powtórka (jednego i niezmiennie, co do słowa!, tego samego) programu, to naprawdę trzeba mieć… solidnie zaimpregnowane uszy.

Choć zdarza się, że niektóre wieści (przez wzmożoną częstotliwość występowania w eterze) jeszcze się na nich osadzają.

Np. oprócz tych porannych, że hodowla alpak jest bardziej opłacalna od hodowli owiec, a uprawa rokitnika – intratną być może. To też i ten news, że 21 grudnia będzie koniec świata.

I znowu się wszyscy tą przepowiednią podniecają.

Nie wiem dlaczego.

Wełniste alpaki są zdecydowanie bardziej ekscytujące.

Ile końców ma świat? W tej materii, jestem pewna, że kija na łeb bije.

W końcu już kilka jego końców przeżyłam. Co nie do końca jest dla mnie powodem do dumy. I czuję się trochę, jak kleszcz, wesz, albo inna pasożytnicza menda, która perfekcyjnie  opanowała trwanie.

Z drugiej zaś strony,  bycie zwiewnym płomieniem świecy, który gaśnie w pierwszym lepszym przeciągu - też nie do końca mi odpowiada.

Ale w końcu…

21ego, mówicie?

Ja ma pewniejszą wróżbę końca wcześniejszego.

Bo zaprawdę do końca zbliża się ta notka,

a końcem jej będzie

mała czarna kropka.