Kropka

Ponoć centrum handlowe plaza jest blisko. Ponoć.

Trudno mi to orzec na pewno, gdyż nigdy nie miałyśmy przyjemności.

Zresztą fakt, iż nie złożyłam jeszcze tej pani konwencjonalnej wizyty, wg moich znajomych, jest karygodnym zaniedbaniem, a może i nawet obyczajowym skandalem.

Choć

gdyby plaza miała kropkę nad zet

a nie tyko nad „i” (co się zdarza w dwóch przypadkach!),

To już dawno byłybyśmy w zażyłych kontaktach

A tak:

- fajnie, masz teraz plazę na wyciągnięcie ręki.

- noooo….

*

- i co, byłaś już w plazie?

- nie

*

- byłaś w końcu w tej plazie?

- nie

*

- i co? Pewnie jeszcze nie byłaś w plazie?

- jakoś nie ma okazji.

- przecież ona jest tak blisko

- no nie wiem, czy tak blisko. Jakoś mi się w oczy nie rzuciła

- na pewno widać ją z twojego okna

- nie, nie widać

*

I tak by to pewnie trwało

ale oto wczoraj

jestem podwożona.

Jedziemy.

- no dobra, to co robimy? Do ciebie się skręca? Czy prosto?

- nie wiem. Nie wiem, gdzie jesteśmy. Od tej strony nigdy jeszcze nie jechałam.

- a nie widzisz stąd czegoś charakterystycznego?

- nie, niczego nie rozpoznaję.

.

.

.

- to ostatni moment, kiedy mogę skręcić. Więc jak?

- nie wiem, nie wiem, nie wiem…

- no proszę cię!

- naprawdę nie wiem, ciągle nie wiem gdzie jesteśmy…

- rany! przecież TO rozpoznawalny punkt!

- tak? ja go nie znam

- jak to nie?! Przecież TO JEST PLAZA.

- O zaraza! (ekhm .... dzień dobry, bardzo mi miło) ALE MNIE TU NAPRAWDĘ JESZCZE NIE BYŁO.

-?!

Zatem uścisk dłoni już za nami.

I choć nadal o sobie powiedzieć możemy niewiele

to ośmielę się wyrazić nadzieję, że skoro

znam już z widzenia tę iskrzącą się boję -

w betonie miasta tego już chyba nie utonę.

:)